درياچه طبيعي مارمیشو با وسعت پنج هکتار در چهل و پنج کيلومتري غرب شهرستان اروميه، در ميان کوهستان‌هاي مجاور مرز ايران و ترکيه قرار دارد. آب اين درياچه از چشمه‌هاي طبيعي و نزولات جوي تأمين مي‌شود و محل زيست انواع آبزيان از جمله ماهي قزل‌آلا است. همچنين اين درياچه محل بسيار مناسبي براي صيد ماهي و گذران اوقات فراغت گردشگران و دوستداران طبيعت است.

آب‌های جاری از ناحیه‌ی شمال‌غربی ایران (آذربایجان غربی) در سرحدات بین دو كشور ایران و تركیه، سرچشمه‌ی اصلی این دریاچه است. ولی سرچشمه‌ی اولیه در خاك تركیه است كه پس از دریافت سایر آب‌های موجود در حوضه‌ی خود "رودخانه‌ی نازلوچای" را تشكیل می‌دهد كه قسمتی از این رودخانه از نقطه‌ی ورود به خاك ایران خط سرحدی را به طول ده كیلومتر تشكیل داده و با توجه به موقعیت كوهستانی، جنگلی و آبی خود یكی از زیباترین مناظر طبیعی را رقم زده كه می‌تواند مكانی برای آرامش جسم و جان انسان باشد.

پیدایش دریاچه را به ناآرامی‌های درون زمین نسبت می‌دهند، به نحوی که براثر زلزله و ریزش کوه مسیر آب مسدود و ضمن تشکیل دریاچه‌ای، اکنون به وضعیت فعلی درآمده است.

 در طول رودخانه تا دریاچه علاوه بر انواع و اقسام درختان جنگلی، درختان بید به عنوان حفاظ طبیعی، دور دریاچه را فرا گرفته‌اند. در پوشش جنگلی علاوه بر درختان بید و وفور درختان گردو در اطراف روستاها و منطقه، درختان بلوط، بنه، عناب، گلابی، زالزالک، بادام، گز، صنوبر و سایر درختچه ها جلوه‌ای از سرسبزی را به طبیعت منطقه بخشیده‌اند تا در میان انواع مختلف گون مکان مناسبی برای پرورش زنبور عسل و جذب زنبورداران فراهم آورند. اما از گونه‌های گیاهی آن باید از خارشتر، گزنه، زنبق، لاله کوهی، شیرین‌بیان، خشخاش، پیاز کوهی، بومادران، کاسنی، آویشن، کنگر و غیره نام برد.

حیات جانوری آن به دو دوره تقسیم شده است به نحوی که در وضعیت فعلی از خرس، روباه، گرگ، خرگوش نام می‌برند. حال اینکه قبلاً بزکوهی، گراز و پلنگ نیز جز جانوران منطقه بوده است. از پرندگان نیز باید به کبک، شاهین، بلدرچین و غیره اشاره نمود. ماهی قزل‌آلا، ماهی سفید و سمور از جمله آبزیان فراوان دریاچه بوده‌اند که با بازشدن پای آدمیزاد و صید بی‌رویه آن اکنون با کاهش جدی روبه‌رو هستند. شاید دیگر از سمورها خبری نباشد.

مارمیشو جدا از همه اوصاف خود، سرچشمه اصلی رودخانه نازلوچای (پر آب‌‌‌‌ ‌ترین رود‌‌ منطقه) نیز است که از غرب به شرق جریان داشته که از به هم پیوستن دو انشعاب اصلی دیگر “سروچای” و “ارزین‌چای” در کوه‌های مرزی با عبور از دره تنگ “موانا” در حوالی قریه “نازلو” وارد جلگه ارومیه شده تا در نزدیکی کوه “زنبیل” به دریاچه شور ارومیه ملحق شود.