زندگی کتابی است ، که بدون سفر یک صفحه آن بیشتر خوانده نمی شود.

                                                                                                                      

 

برای دیدن عکس های زاینده رود در  اصفهان (اینجا) را کلیک کنید.

زاینده‌رود ، مهم‌ترین رود مرکزی ایران است که از چکاد ۳ تا ۴ هزارمتری همیشه پربرف زردکوه و کوهرنگ در استان چهار محال و بختیاری سرچشمه می‌گیرد. این رود خانه پس از طی یک مسیر پر پیچ و تاب در شهرستان شهرکرد از سمت غرب استان اصفهان وارد این استان می شود. نام رودخانه‌ی زاینده‌رود همواره با نام شهر اصفهان گره خورده است، به گونه‌ای که هرجا از اصفهان نامی به میان می‌آید، همگان این شهر زیبا را با رودخانه‌ی نامور او می‌شناسند؛ از این رو حیات و عمر جاودانه‌ی سپاهان، مدیون این برکت خداوندی است. 

هزاران سال است که آب این رودخانه بدون دخالت دست بشر، به‌طور طبیعی و به‌واسطه‌ی‌ نشیب‌های تند، دره‌های پرپیچ و خم کوهستانی را یکی پس از دیگری پشت سر می‌گذارد و آهسته و پیوسته در دشت خشک این دیار سرازیر می‌شود و با خود شوره‌زارها و خارستان را می‌شوید و در نهایت مثل مرواریدی گران، ملایم و آرام دل به گاوخونی می‌سپارد. اما شوربختانه چندی ا‌‌ست که فرزندان ناسپاس امروزی، به این موهبت الهی هم‌چون ثروت انحصاری‌ای می‌نگرند که وجود مرزهای کنونی را دلیلی بر تحدید و انحصار آن می‌بینند.بر روی زاینده رود چندین پل تاریخی از زمان صفویان و قبل از آن برجا مانده‌است. در استان چهارمحال و بختیاری چندین پل بر روی این پل ساهته شده است که مشهورترین آن «پل زمانخان» است. در اصفهان «سی و سه پل» یا «پل الله وردی خان» و «پل خواجو».لازم به ذکر است یکی از قدیمیترین پل‌های زاینده رود «پل شهرستان» می‌باشد. این پلها هر کدام جذبه گردشگری خاصی دارند. حاشیه‌سازی این رودخانه در شهر سامان، شهر اصفهان، و بوستان‌ها و بیشه‌های پیرامون این رودخانه در فصل تابستان گردشگاه مناسبی برای ایرانگردان و جهانگردان است.

رودخانه زاینده‌رود

درحال حاضر برای آبیاری زمینهای کشاورزی استان اصفهان از سدهای آبیاری که بدین منظوراحداث گردیده استفاده می‌شود.

رودخانه زاینده‌رود آب آشامیدنی شهر یزد را نیز تأمین می‌نماید که در آینده با اتمام تونل سوم پیش بینی می‌شود استان کرمان را نیز سیراب نماید. با وجود این کشاورزان حاشیه زاینده رود در استان چهارمحال و بختیاری گاه با کمبود آب مواجه بوده‌اند و این مصداق «آب در کوزه و ما تشنه لبان می‌گردیم» است.

 

DESIGN BY SOORI
تمامی حقوق مادی و معنوی این وب سایت برای مدیران این سایت محفوظ می باشد