استادیوم ماراکانا (Maracana Stadium) در ۱۶ ژوئن ۱۹۵۰ میلادی در بازی دوستانهٔ تیم‌های Rio de Janeiro و São Paulo به طور رسمی افتتاح شد. ۸ روز بعد استادیوم میزبان بازیهای جام جهانی ۱۹۵۰ برزیل بین تیم‌های برزیل و مکزیک بود که با نتیجه ۴ بر صفر به سود برزیل تمام شد. این استادیوم همچنین میزبان ۴ بازی دیگر در این دوره جام جهانی بود که یک بازی در دور اول مسابقات و سه بازی دیگر در دور دوم رقابتها بود. علاوه بر این، استادیوم ماراکانا میزبان دیدار پایانی جام جهانی ۱۹۵۰ بین تیم‌های برزیل و اروگوئه بود که با نتیجه ۲ بر یک اروگوئه به پیروزی رسید و قهرمان جام جهانی ۱۹۵۰ لقب گرفت. پس از آن به طور عمده مورد استفاده باشگاه‌های بزرگ برای برگزاری مسابقات فوتبال قرار گرفته‌است. همچنین میزبان تعدادی از کنسرت‌ها و سایر رویدادهای ورزشی نیز بوده‌است.

استادیوم ماکارانا در سال ۱۹۶۶ به دنبال مرگ روزنامه نگار معروف برزیلی Mario-Fiho به این نام، نام گذاری شد ولی اکثر مردم این استادیوم را با همان نام ماراکانا (Maracanã) می‌شناسند. ماراکانا تا سال ۱۹۹۰ میلادی تغییر چندانی نداشت تا اینکه بر اثر یک اتفاق گریبانگیر دستخوش تعییراتی شد.

در سال ۲۰۰۷ میلادی که برزیل میزبان جام جهانی ۲۰۱۴ شد ، واضح بود که ورزشگاه ماراکانا به عنوان میزبان فینال جام جهانی به تغییرات اساسی و توسعه مجدد نیاز دارد.

توسعهٔ ساختمان استادیوم در سال ۲۰۱۰ آغاز شد. در این تغییرات ردیف پایین استادیوم بازسازی و سقف جدیدی برای ورزشگاه ساخته شد. درحال حاضر گنجایش آن ۸۲،۲۳۸ تماشاچی است. و بزرگترین استادیوم در برزیل و آمریکای جنوبی است. پس از نوسازی و ارتقاء گنجایش آن به حدود ۸۵۰۰۰ تماشاگر می‌رسد و برای بازی‌های جام جهانی ۲۰۱۴ و بازی المپیک ۲۰۱۶ اماده می‌شود. ورزشگاه ماراکانا در ۲ ژوئن ۲۰۱۳ در بازی دوستانه برزیل و انگلیس بار دیگر افتتاح شد.

ماراکانا ورزشگاه اصلی باشگاه‌های فلامینگو ، واسکو دوگاما ، فلومیننزه و بوتافوگو می‌باشد.