براي ديدن عکس های کتابخانه ملی اتریش (Osterreichische Nationalbibliothek) (اينجا) را کليک کنيد
كتابخانه ملي اتريش جانشين قانوني كتابخانه دربار سلطنتي امپراتوري اتريش است.ساختمان كتابخانه در سال ۱۷۲۳ در دربار وين بر پا شد و از آن تاريخ تاكنون گسترش يافته است. آخرين گسترش، چهار طبقه زير زمين است كه گنجايش ۴ ميليون كتاب را دارد. در سال ۱۹۹۲ نيز فضاي زيرزميني و سالنهاي مطالعه اضافي گشايش يافت. نکته ای قابل توجه اینجا است که قدیمی‌ترین و کهن‌ترین نسخه خطی فارسی متلعق به سال 447 هجری قمری در این کتابخانه نگهداری می شود.
آغاز كار كتابخانه سابق دربار به نيمه دوم قرن ۱۴ باز مي‌گردد كه هابسبورگي‌ها شروع به جمع‌آوري نسخه‌هاي خطي يا سفارش‌دادن آن‌ها نمودند. در سال ۱۵۷۵ «هوگو بلوتيوس» به عنوان اولين كتابدار تمام‌وقت آن تعيين گرديد. در ۱۵۹۰ اين كتابخانه داراي ۹۰۰۰ جلد كتاب بود و بتدريج به منزله بزرگترين كتابخانه اروپا ، به مجموعه آن افزوده شد و اين وضع تا قرن نوزدهم ادامه داشت. بعد از انقراض امپراطوری در سال ۱۹۱۸ بتدريج به يك كتابخانه مدرن تبديل شد. اين كتابخانه باشكوه كه بين سال‌هاي ۱۷۲۳ و ۱۷۲۶ در «جوزف اسپلاتز» ساخته شد، تمامي نسخه‌هاي خطي ، كتاب چاپ قديم ، دست نوشت‌های نويسندگان ، كتاب‌هاي چاپی ، نقشه‌ها ، كره‌هاي جغرافيايي و گراورهاي مسي تا اواخر قرن ۱۹ را در خود جاي مي‌داد. سپس مجموعه‌هاي تخصصي مختلف، به ساختمان‌هاي ضميمه كتابخانه سلطنتي منتقل شد. كتابخانه در سال ۱۹۴۵ ، «كتابخانه ملي اتريش» نام گرفت.در سال ۱۹۶۷ سالنهاي مركزي مطالعه (مانند سالن مطالعه اصلي و سالن مطالعه ادواري‌ها) به قصر جديدی در «هلدن پلاتز» منتقل شد.
