روستاي کنگ از توابع بخشي طرقبه در 29 کيلومتري غرب طرقبه و 29 کيلومتري شهر مشهد قرار گرفته است.اين روستا در دامنه جنوبي رشته کوه‌هاي بينالود قرار دارد و کوه روخي در شمال و کوه تيغ ميان در جنوب غربي روستا واقع شده‌اند و رودخانه‌هاي نروي و ديوار از جنوب شرقي روستا عبور مي‌کنند.
کنگ يکي از روستاهاي زيبا و ييلاقي بخش شانديز با آب و هواي معتدل کوهستاني است که به شکل پلکاني در دامنه کوه بينالود استقرار يافته است.قدمت اين روستا به پيش از اسلام بازمي‌گردد و گورستان قديمي، مسجد، تکيه و رباط شاه عباسي از تاريخ کهن آن حکايت دارد.مردم اين روستا به زبان فارسي با لهجه محلي سخن مي‌گويند و مسلمان و پيرو مذهب شيعه هستند.
براساس سرشماري سال 1375 اين روستا حدود يک‌هزار نفر جمعيت داشته که تا سال 1385 به بيش از يک هزار و پانصد نفر افزايش يافته است و در فصل بهار و تابستان افزايش چشمگيري مي‌يابد.اگر چه بيشترين درآمد مردم روستاي کنگ از باغداري تأمين مي‌شود اما گروهي از مردم در امورخدماتي، توليد صنايع‌دستي، فعاليت‌هاي زارعي و دامداري اشتغال دارند و انواع ميوه‌ها مانند گردو، بادام، توت خشک، گيلاس، آلبالو و سيب از محصولات باغي روستاي کنگ و برخي از اين محصولات شهرت منطقه اي دارند.
روستاي کوهپايه‌اي کنگ با بافت مسکوني متراکم در دامنه کوه و به شکل پلکاني استقرار يافته و کوچه‌هاي آن پيچ در پيچ باريک و پرشيب است که برخي از کوچه‌ها سنگ فرش شده‌اند.سقف خانه‌ها معمولا مسطح و ديوارها گلي و مصالح بکار رفته در ساخت آنها اغلب از سنگ، خشت و چوب است و دليل اينکه به صورت پلکاني ساخته شده به ماسوله خراسان شهرت دارد.
چشم انداز ارتفاعات، باغ سرسبز و حاشيه رودخانه به ويژه در فصول بهار، تابستان و پاييز بسيار جالب توجه و تماشايي است و علاقمندان به طبيعت، کوهنوردان، صخره نوردان بسياري براي صعود به ارتفاعات منطقه، هر ساله به روستاي کنگ مراجعه مي‌کنند.قسمتي از اين ارتفاعات صخره‌اي و فاقد پوشش گياهي است و قسمتي ديگر پوشش مرتفعي دارد که انواع گياهان دارويي و مرتفعي از قبيل پرسياوشان، خاکشير، گل گاو زبان، گياهان با لشتکي گل سفيد و صورتي که به زبان محلي به آنها خارکوله مي‌گويند و همچنين نوعي گياه شبيه به گل گلايل که در زبان محلي به آنها سرشک مي‌گويند و مصرف صنعتي دارد در آن مي‌رويد.
درختچه‌هاي طبيعي ارتفاعات کنگ را فلک مي‌گويند و ميوه ترشي شبيه به گيلاس دارد.مسجد اين روستا قدمتي 150 ساله دارد و از بناهاي قديمي روستاست. اين روستا دو تکيه داشته که يکي از آنها در آتش سوزي سال‌هاي اخير از بين رفته و تکيه باقيمانده از جمله ديگر بناهاي قديمي روستا است که قبر خانمي بنام آمنه در داخل تکيه ديده مي‌شود.
رباط پاي کوه کنگ به رباط شاه عباسي نيز شهرت دارد در انتهاي دره کنگ و بر دامنه‌اي مشرف به رودخانه کنگ واقع شده و دو مسير دسته از سمت دره و کوهستان دارد و فاصله اين رباط تا روستاي کنگ با پاي پياده حدود يک ساعت و نيم است.
رباط شاه عباسي از رباط هاي کوهستاني و فاقد حياط است که در زيرزمين کنده شده و سقف آن هم تراز با شيب دامنه کوه است و بنا به گفته مردم روستا روزگاري راه قديم نيشابور به مشهد از کنار اين رباط عبور مي‌کرده است.
قبرستان کنگ بر روي تپه اي مشرف به روستا واقع شده و سنگ قبرهاي با ارزشي از جنس تيست است که بر روي هر قبر، روسنگ قلوه‌اي شکل قرار داده شده است.تاريخ نوشته شده بر روي سنگ قبرها به هجري قمري است و علامت مخصوص هر متوفي به شکل گوناگون از جمله شانه و صورت بر روي آنها حک شده است.
مراسم سنتي چند روزه و مراسم عزاداري ماه محرم همراه با عزاداري و حرکت علم ها از تکيه‌اي به تکيه ديگر برگزار مي‌شود.در اين روستا چندين طايفه زندگي مي‌کنند و انجام برخي رسوم محلي مانند برداشتن علم و شستن مرده ارثي است.در اين روستا بهره‌گيري از انواع آوازه‌ها و آهنگ‌هاي محلي همراه با سازهاي دهل و سرنا، در مراسم عروسي و جشن‌هاي مردم متداول است.
گرگم به هوا، کوپ‌بازي با چوب و چهل بازي از بازي‌هاي محلي روستاي کنگ است.پوشاک اغلب مردم روستاي کنگ، همانند پوشاک رايج در نقاط شهري است و فقط برخي از افراد کهنسال از لباس‌هاي محلي استفاده مي‌کنند.لباس محلي مردان شامل کلاه پشمي يا نخي و نيم تنه و زنان نيز پيراهن هايي با دامن چين دار و روسري يزدي که بر روي پيشاني گره زده مي شود.سادات روستا روسري و عمامه سبز بر سر مي‌گذارند.
زرشک، زعفران، نبات و انواع ميوه‌هاي سردرختي، از جمله سوغات روستاي کنگ است.از غذاهاي محلي روستاي کنگ مي‌توان به انواع آش مانند شله قلم کار، شله ماش، بلغور و آش مخصوص با سبزي کوهي اشاره کرد و پخت نوعي نان مخصوص با سيب زميني و سبزي کوهي در روستا رواج دارد. روستاي کنگ از طريق جاده آسفالته مشهد طرقبه قابل دسترس است
ورود به حساب کاربری
زندگی کتابی است ، که بدون سفر یک صفحه آن بیشتر خوانده نمی شود.
