کلمه قنات مشتق شده از کلمات لاتین آب و آبراه می باشد. بنابراین قنات به عنوان بهترین ساختار مصنوعی مانند یک کانال ، تونل و یا خندق توصیف می شود ، که برای حمل آب از یک مکان دور به مکان دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. اولین قنات ها توسط تمدن های باستانی مانند بابل ، آشور و مصر ساخته شد. این قنات های اولیه صرفا به عنوان کانال های باز بین یک رودخانه و شهر کنده می شدند. با این حال معروف ترین مهندسان قنات ها در میان تمام تمدن های باستانی رومی بودند.

10 تامبُماچای (Tambomachay)

نام مستعار تامبُماچای "حمام  اینکا " می باشد ، که یک مکان باستان شناسی در نزدیکی کوسکو یا کوزکو (Cusco) ، پرو است. این محل از یک سری قنات های باستانی ، کانال ها ، آبشارهای نشات گرفته از چشمه های حرارتی تشکیل شده است. به نظر می رسید آب و شستشو بخش مهمی از زندگی اینکا بود ، و بسیاری از مکان های اینکا در دره مقدس حمام و قنات داشتند. به نظر می رسد حمام کردن در تامبُماچای بخش بزرگی از زندگی بوده است که در حال حاظر تبدیل به آبگرم شده است.

9 پارک قنات (Aqueduct Park) 

در طی یک دوره 500 ساله ( از 312 پیش از میلاد تا 226 میلادی) رومی ها برای آوردن آب به روم 11 قنات ساختند. سیستم قنات بالغ بر 415 کیلومتر بود ، اگرچه تنها حدود 48 کیلومتر از طاق های سنگی ساخته شده بودند ، در حالی که بقیه شامل تونل های زیر زمینی بودند. پارک قنات دارای 7 قنات باستانی باقی مانده می باشد: مارسیو ، آنیئو نُووس ، تِپولا ، ماریانا ، کلودیو ، لولیا و فلیس. از این تعداد، آب های کلودیو چشمگیرتر است که حدود 52 میلادی ساخته شد و ارتفاع آن به 28 متر رسیده است.

8 قنات قیصریه (Caesarea Aqueduct)

قیصریه یا کایسری شهر بندری و مهمی در ترکیه می باشد که توسط شاه هیرودیس بزرگ بین 13 و 23 قبل از میلاد ساخته شد. این قنات آب جاری را از چشمه ای 10 کیلومتر دورتر به شهر می آورد. زمانی که شهر تاسیس شد هیرودیس اولین قنات را ساخت. رومی ها قنات را در قرن 2 میلادی گسترش دادند. ساخت قنات ها برای تامین آب برای 1200 سال ادامه یافت و در طول این دوران چندین بار تعمیر شدند.

7 قنات های نازکا (Nazca Aqueduct) 

قنات های نازکا در قرن 3 تا 6 میلادی برای زنده نگه داشتن بیابان های خشک توسط مردم اینکا ساخته شدند. آب جاری در قنات ها به وسیله کانال ها به کانال های زیر زمینی که توسط انسان ساخته شده بودند هدایت می شد. مسیرهایی متحد المرکزی که به این کانال های زیر زمینی منتهی می شدند برای دسترسی مستقیم به آب و کانال های زیر زمینی برای تعمیر و نگهداری فراهم می شدند. امروز هنوز هم توسط ساکنان دره استفاده می شود. برخی از بهترین قنات های حفظ شده در کانتالک هستند.

6 قنات های هامپی (Hampi Aqueducts)

هامپی پایتخت امپراتوری ویجایاناگارا در قرن 14 در هند بود. در اطراف هامپی بقایای قنات باستانی و کانال هایی که برای آوردن آب از رودخانه و تامین مخازن و حمام ها استفاده می شدند وجود دارند. آب داخل معابد معمولا توسط قنات های زیرزمینی تامین می شد. یکی از شاخه های اصلی قنات ، آب مخزنی پله دار با عمق 7 متر را تامین می کند. در واقع کشف بسیاری از مخزن های پله دار به دلیل کشف این شاخه از قنات بود که به نظر می رسید در هیج کجا نباشد. باستان شناسان زمین را در نقطه پایانی و جایی که مخزن بود حفر کردند.

5 قنات معجزه ها (Aqueduct of the Miracles) 

قنات معجزه ها یکی از سه قنات روم باستان است که در مریدا (Mérida) اسپانیا مدرن امروز ساخته شده است. در اصل این قنات آب را از دریاچه مصنوعی به شهر می آورد. تصور می شود که این قنات حدود قرن 1 میلادی ساخته شده است. قرن ها بعد ، ساکنان مریدا به دلیل ترسی که این قنات ایجاد می کرد لقب " قنات معجزه ها" را به آن دادند.

4 قنات لِس فِرِرِس (Les Ferreres Aqueduct)

قنات لِس فِرِرِس (همچنین شناخته شده به عنوان پل شیطان) برای آوردن آب از 15 کیلومتری جنوب فرانسولی (Francoli) به شهر تاراگونا (Tarragona) ، اسپانیا کنونی ساخته شد. قدمت آن احتمالا به زمان آگوستوس اولین امپراتوری روم بازمی گردد. قنات روم حداکثر دارای 27 متر ارتفاع و 249 متر طول است. این قنات از 25 طاق در بالا و 11 طاق در پایین تشکیل شده است.

3 قنات والِنس (Valens Aqueduct)

قنات والِنس در سال 368 میلادی در زمان سلطنت والنس ، امپراتور روم ساخته شد. این تنها یکی از نقاط نهایی از سیستم قنات باستانی و کانال قسطنطنیه (استانبول مدرن امروز ، ترکیه) بود. این سیستم آب در نهایت با بیش از 250 کیلومتر طول ، طولانی ترین سیستم دوران باستان بود. قنات والنس توسط چند سلاطین عثمانی دوباره بازسازی شد و یکی از سیستم های بزرگ تامین آب در قرون وسطی قسطنطنیه بود. بخش باقی مانده 921 متر طول دارد که حدود 50 کیلومتر کمتر از طول اصلی اش می باشد. بلوار آتاتورک از زیر طاق آن عبور می کند.

2 قنات سگوویا (Aqueduct of Segovia)

1 پُنت دو گارد (Pont du Gard)

پُنت دو گارد قناتی باستانی در جنوب فرانسه است که توسط امپراتوری روم ساخته شد. در اصل بخشی از یک کانال 50 کیلومتری بود که آب شیرین شهر نیمز (Nimes) روم را تامین می کرد. قنات روم به طور کامل بدون استفاده از ملات ساخته شد. سنگ های قنات که برخی از آنها 60 تن وزن داشتند، با دقت و ظرافت به طور کامل برش داده شدند. از قرون وسطی تا قرن 18 ، این قنات باستانی به عنوان یک پل به منظور تسهیل در رفت و آمد استفاده می شد. طبق گزارش در سال 2001 ، این قنات با 1.4 میلیون بازدید کننده یکی از 5 جاذبه توریستی در فرانسه است.